Βραζιλια

 Το καρναβάλι του Ρίο ντε Τζανέιρο είναι το πιο διάσημο σόου στον κόσμο που αξίζει κάποιος να παρακολουθήσει μια φορά στη ζωή του. Διαρκεί μια εβδομάδα τέλος Φλεβάρη, αρχές Μαρτίου και υποδέχεται περίπου πέντε εκατομμύρια επισκέπτες, ενώ υπολογίζεται ότι δύο εκατομμύρια κόσμου γιορτάζει στους δρόμους καθημερινά. Βέβαια αν βρεθείτε στη Βραζιλία εκείνη την εποχή και δεν είστε στο Ρίο, πάλι θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε ένα σπουδαίο καρναβάλι, αφού κάθε πόλη έχει το δικό της, αναγνωρίζοντας όμως ότι αυτό του Ρίο είναι ανώτερο όλων Καθιερώθηκε από τους Πορτογάλους σαν γιορτή της Σαρακοστής, όταν  ο Χριστιανισμός άρχισε να εξαπλώνεται στη χώρα για να εξελιχθεί σήμερα σε ένα ξέφρενο πάρτι γεμάτο σάμπα, μουσική και χορό. Η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή είναι οι φαντασμαγορικές παρελάσεις και διαγωνισμός χορού σάμπας από διάφορες Σχολές στο περίφημο «Σαμπαδρόμιο»

Η Σάμπα (Samba) είναι μουσικοχορευτικό είδος και πολιτισμικό χαρακτηριστικό της Βραζιλίας. Αποτελεί ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του βραζιλιάνικου πολιτισμού, και είναι ιδιαίτερα γνωστή για τον ζωηρό ρυθμό της και την ερωτική της χορευτική έκφραση. Οι ρίζες της ανάγονται στην Δυτική Αφρική, από την οποία εκατομμύρια ιθαγενών μεταφέρθηκαν σαν σκλάβοι στον Νέο Κόσμο κατά την εποχή του δουλεμπορίου. Οι χορευτικές και τραγουδιστικές φόρμες της προέκυψαν από αφροβραζιλιάνικες λαϊκές εκφράσεις που, με τη σειρά τους, επηρεάστηκαν από άλλα είδη μουσικής των πόλεων στις αρχές του αιώνα. Αν και μουσική και χορός σάμπα αναπτύχθηκαν σε πολλά σημεία της Βραζιλίας, γενέτειρα της σύγχρονης σάμπα των πόλεων είναι η πόλη του Ρίο ντε Τζανέιρο. Το πρώτο τραγούδι που επίσημα αναγνωρίστηκε ως "σάμπα" ήταν το "Pelo telefone", μια επιτυχία στη διάρκεια του καρναβαλιού του 1917 στο Ρίο. Η σάμπα καθιερώθηκε ως κυρίαρχη μουσική του καρναβαλιού, σύντομα όμως αποδεσμεύτηκε από τον εποχιακό της χαρακτήρα και άρχισε να ακούγεται σε όλη τη διάρκεια του έτους. Από το 1920 άρχισε η ανάπτυξη των escolas de samba (σχολές σάμπα), οι οποίες οργάνωναν παρέες και άρματα για συμμετοχή στο ετήσιο καρναβάλι.

Η καποέιρα είναι μια αυθεντική λαϊκή καλλιτεχνική έκφραση, ένα αμάλγαμα φυλετικής πάλης, μουσικής, χορών και αφρικανικών τραγουδιών, που αντιπροσωπεύει σήμερα ένα από τα προπύργια της εθνικής ταυτότητας της Βραζιλίας. Συνδυάζει τις μορφές της πάλης, του παιχνιδιού και του χορού. Οι κινήσεις είναι πάντα ρευστές και κυκλικές. Η μουσική παίζει μεγάλο ρόλο: δεν συνοδεύει απλά τον χορό, αλλά εμψυχώνει ή καλμάρει τους χορευτές και μεταφέρει μηνύματα και εικόνες από την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Η καποέιρα έχει τις ρίζες της στην πορεία των σκλάβων από την Αφρική. Ξεκίνησε ως αφρικανική πολεμική τέχνη που αναπτύχθηκε από τους σκλάβους ενάντια στη φυσική και πολιτισμική τους καταπίεση. Η αφρικανική αυτή πάλη των σκλάβων απαγορεύθηκε από τους καταπιεστές στα senzalas (καταλύματα των σκλάβων), γιατί θεωρούνταν από τους αφέντες πρόφαση εξέγερσης. Έτσι οι σκλάβοι αναγκάστηκαν να γυμνάζονται λαθραία στο δάσος. Η καποέιρα αποκαταστάθηκε επίσημα το 1932 και τελικά ανακηρύχθηκε εθνικό άθλημα.

Βραζιλία σημαίνει ποδόσφαιρο. Δεν γίνετε να βρίσκεστε εδώ και να μην νιώσετε αυτή τη μοναδική αίσθηση που μεταδίδει στους κατοίκους η στρογγυλή θεά, ακόμα κι αν δεν είστε λάτρεις του ποδοσφαίρου. Αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσετε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα από τις κερκίδες ενός φημισμένου σταδίου, ανάμεσα σε χιλιάδες οπαδούς κάποιας ομάδας, με κορωνίδα φυσικά το πιο διάσημο γήπεδο στον κόσμο, το Εστάντιο ντο Μαρακανά, χωρητικότητας 80.000 θεατών, που βρίσκεται στο Ρίο ντε Τζανέιρο . Χτισμένο στο διάστημα 1948  – 1950, έφερε αρχικά την επίσημη ονομασία Δημοτικό Στάδιο, ενώ από το 1964 ονομάζεται Εστάντιο Ζορναλίστα Μάριο Φίλιο, προς τιμήν του δημοσιογράφου που είχε πρωτοστατήσει στην ανέγερσή του.

Η Βραζιλία διαθέτει χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής με πανέμορφες παραλίες. Από την κοσμοπολίτικη παραλία Ipanema μέχρι τις απομονωμένες παραλίες της Santa Catarina, μπορείτε να χαλαρώσετε ή να παίξετε ποδόσφαιρο στην αμμουδιά, να κολυμπήσετε, να κάνετε σερφ ή να απολαύσετε να επιδοθείτε σε κάθε είδους θαλάσσια σπορ και extreme spor. Βραζιλία και παραλία είναι έννοιες αλληλένδετες.

Η Feijoada είναι το αγαπημένο εθνικό πιάτο της Βραζιλίας. Έχει προέλευσή από την  εποχή που οι σκλάβοι ετοίμαζαν αυτό το γεύμα με τα υπόλοιπα χοιρινά από τα τραπέζια των κυρίων τους, αλλά σήμερα θεωρείται ο γαστρονομικός θησαυρός της χώρας, έχοντας αποκτήσει πολιτιστική σημασία. Πρόκειται για ένα χορταστικό στιφάδο από μαύρα φασόλια, χοιρινό και μοσχάρι, που συνοδεύεται από ρύζι με φέτες πορτοκαλιού, λαχανικά και farofa (ψημένο αλεύρι μανιόκας).  

Το Moqueca εκπροσωπεί τη γαστρονομική κουλτούρα των παράκτιων περιοχών της Βραζιλίας, ειδικά των πολιτειών Bahia και Espírito Santo. Πρόκειται για ένα στιφάδο με ψάρι ή άλλα θαλασσινά, ντομάτες, κρεμμύδια, σκόρδο και κόλιανδρο, που μαγειρεύονται σε πήλινο σκεύος με φοινικέλαιο που δίνει ένα πλούσιο, κόκκινο χρώμα και μια γεύση ξηρού καρπού στο πιάτο.

Το Pastel de Feira είναι το σνακ της αγοράς, της feira δηλαδή, αφού πωλείται στις αγορές και τους δρόμους και είναι το πιο διάσημο ίσως street food στη χώρα. Που μπορέιτε να το δείτε να το παρασκευάζουν μπροστά στα μάτια σας.   Είναι μια τραγανή τηγανισμένη πίτα ζύμης γεμισμένη με διάφορα  αλμυρά συστατικά όπως κιμά, τυρί, ή γαρίδες. Η μαλακιά ζουμερή γέμιση και το τραγανό περίβλημα καταλήγουν σε μια ιδιαίτερα γευστική και απολαυστική γαστρονομική εμπειρία.

Το Churrasco είναι το βραζιλιάνικο μπάρμπεκιου, και αφορά στη μέθοδο ψησίματος και σερβιρίσματος διαφόρων κομματιών κρέατος. Η προέλευσή του εντοπίζεται στα υπαίθρια ψησίματα των κρέατος  από τους γελαδάρηδες (γκαούτσος) της περιοχής  Rio Grande do Sul. Τα πιο συνηθισμένα κομμάτια κρέατος είναι σουβλάκι και πικάνια. Συνηθίζονται  σε όλες τις εορταστικές οικογενειακές εκδηλώσεις και τα βρίσκετε στα ειδικά εστιατόρια τσουρασκαρίες ή ροντιναρίες.

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθείτε τη Βραζιλία εξαρτάται από την περιοχή που θέλετε να επισκεφθείτε και τις δραστηριότητες που θέλετε να κάνετε. Γενικά, η άνοιξη και το φθινόπωρο (Μάρτιος-Μάιος και Σεπτέμβριος-Νοέμβριος)