ΧΙΛΗ, CUECA. ΤΟ ΦΛΕΡΤ ΤΟΥ ΚΟΚΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΤΑΣ.
Η λαϊκή φράση που χρησιμοποιείται, όταν χορεύεις για να εντυπωσιάσεις μια γυναίκα είναι ότι… κάνεις τον κόκορα. Έτσι ακριβώς ξεκίνησε και ο εθνικός χορός των Χιλιανών, η cueca ή cueca chilena. Οι Χιλιανοί θεωρούσαν την εμφάνιση ενός κόκορα όταν φλερτάρει μια κότα τόσο ελκυστική όσο και διασκεδαστική που τους οδήγησε να επινοήσουν αυτό τον χορό έναν από τους πιο διασκεδαστικούς χορούς στη Λατινική Αμερική. Ξεκίνησε ως χορός ερωτοτροπίας, εξελίχθηκε σε χορό σατιρικό των δύσκολων καιρών, ακόμα και σε χορό διαμαρτυρίας και σήμερα είναι μέρος της πολιτιστικής ταυτότητας της Χιλής.
Έτσι, ένα ταξίδι στο «ευρωπαϊκό» Σαντιάγο, την πρωτεύουσα της Χιλής, στο μποέμ Βαλπαραΐσο και κομψή Βίνια Ντελ Μαρ μας φέρνει σε επαφή με την cueca, είτε παρακολουθώντας ένα χορευτικό πρόγραμμα, είτε εκδηλώνοντας την επιθυμία να πάρουμε κάποια μαθήματα για να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Ο χορός περιγράφει μια «ερωτική συζήτηση» μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας, όπου ο άνδρας "κυνηγά" τη γυναίκα, η οποία ανταποκρίνεται με παιχνιδιάρικο τρόπο. Οι χορευτές περιφέρονται ο ένας γύρω από τον άλλον, τριγυρίζουν και χρησιμοποιούν μαντήλια, ενώ παράλληλα υπάρχουν και παλαμάκια και χτυπήματα ποδιών. Η cueca υποστηρίζεται με διάφορα όργανα, όπως κιθάρες, φλάουτα quena, τύμπανα bombo και harps. Ανακηρύχθηκε επίσημα εθνικός χορός στις 18 Σεπτεμβρίου 1979.
ΚΟΥΒΑ, ΣΛΑΣΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΣΑ - ΤΣΑ ΚΑΙ ΡΟΥΜΠΑ
Στην Κούβα δύσκολα ξεχωρίζεις τη μουσική από τον χορό, αφού συνήθως πάνε μαζί. Οι κουβανοί δεν κάνουν μουσική για να την ακούνε, αλλά για να χορεύουν.
To Son Cubano είναι ένα είδος μουσικής και χορού που δημιουργήθηκε στην Κούβα και είχε αποκτήσει παγκόσμια δημοτικότητα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, συνδυάζοντας τη δομή και τα χαρακτηριστικά της ισπανικής Canción με αφροκουβανέζικο ύφος και κρουστά στοιχεία. Παράγωγο του Son Cubano και από τους πλέον διαδεδομένους χορούς παγκοσμίως είναι η Salsa. Το 1997 και το πιο κλασικό Κουβανέζικο συγκρότημα of all times, οι Buena Vista Social Club, με τον εμβληματικό «παππού» Κομπάι Σεγκούντο, βγάζουν το ομώνυμο άλμπουμ τους που έγινε σήμα κατατεθέν των ήχων και των χρωμάτων της πολυπληθέστερης χώρας στην Καραϊβική.
Μπορεί η σάλσα να είναι συνδεδεμένη με την Κούβα, αλλά εδώ έχουν αναπτυχθεί τα πιο διάσημα είδη χορού που έχουμε χορέψει στη ζωή μας και είναι μια ευκαιρία να τα χορέψουμε και πάλι στην αυθεντική τους μορφή με αυθεντικούς χορευτές και μουσικούς που κατακλύζουν τους δρόμους της Αβάνας. Κλείστε τα μάτια, ξεκινήστε να κουνάτε τους γοφούς και κυρίως αρχίστε να ονειρεύεστε στο ρυθμό: conga, cha cha cha, mambo, Habanera Guaracha, Timpa, Rumba κ.ά.
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, ΤΑΝΓΚΟ. ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΑΘΟΣ
Δεν έχει νόημα να ταξιδέψεις στο Μπουένος Άιρες αν δεν χορέψεις ένα τάνγκο. Δεν είναι ανάγκη να ξέρεις τα βήματα -εντάξει μην είμαστε και υπερβολικοί, κάποια μαθήματα είναι απαραίτητα- αρκεί να νιώθεις την ουσία του και να μεταφέρεις τις δικές σου χορευτικές εμπειρίες ή ακόμα καλύτερα να αφεθείς στα χέρια του παρτενέρ σου. Γιατί όπως μας εξηγεί ο Ερνέστο Σάμπατο: το τάνγκο είναι προϊόν επιμειξίας μουσικών και χορών, που έφερναν οι μετανάστες από τις πατρίδες τους, με έντονο το ερωτικό στοιχείο. Είναι το τραγούδι του μοναχικού άνδρα, του «πορτένιο», που εκφράζει την επιθυμία και τη νοσταλγία του για μία γυναίκα και σε πολλές περιπτώσεις το ανικανοποίητο του έρωτά του: «Στη ζωή μου είχα γκόμενες και γκόμενες, μα ποτέ μου μια γυναίκα» λέει το δίστιχο ενός τραγουδιού τάνγκο.
Γεννήθηκε κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα στις λαϊκές και «δύσκολες» γειτονιές του Μπουένος Άιρες, στα μπαρ και τα πορνεία στο λιμάνι και στις εργατικές συνοικίες. Μπορεί σήμερα να μοιάζει μόδα σε όλο τον κόσμο, αλλά στην Αργεντινή θα αισθανθείς το ερωτικό πάθος που τον διατρέχει, όταν μάλιστα συνοδεύεται από το θρυλικό μπαντονεόν, ένα έιδος ακορντεόν, και τις μελωδίες του Άστορ Πιατσόλα ή τη φωνή του κορυφαίου τραγουδιστή ου είδους, όλων των εποχών, Κάρλος Γκαρντελ.
ΒΡΑΖΙΛΙΑ, ΣΑΜΠΑ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΕΙΣ.
Ποιος δεν έχει ονειρευτεί να ταξιδέψει στο καρναβάλι του Ρίο και να γίνει ένα με το πλήθος περπατώντας μαζί του και χορεύοντας σάμπα; Φυσικά και δεν είναι απαραίτητο να περιμένετε το καρναβάλι για να πάτε στη Βραζιλία και να χορέψετε σάμπα. Οποιαδήποτε εποχή του χρόνου σας οδηγήσουν εκεί τα βήματά σας… ή η αεροπορική σας πτήση, τα επόμενα βήματά σας θα είναι στο ρυθμό της σάμπας. Γιατί είναι τρόπος ζωής, τρόπος έκφρασης, αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας Αποτελεί ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του βραζιλιάνικου πολιτισμού, αλλά και της ιδιοσυγκρασίας των κατοίκων. Είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη για τον ζωηρό ρυθμό της και την ερωτική της χορευτική έκφραση. Οι ρίζες της εντοπίζονται στην Αφρική και έφτασε στη Βραζιλία, που ήταν πορτογαλική κτήση με το δουλεμπόριο, τον 19ο αιώνα, ως χορός των δούλων. Με το πέρασμα του χρόνου όμως απόκτησε δικά της χαρακτηριστικά, προσαρμοζόμενη στις ιδιαιτερότητες των διαφόρων περιοχών της Βραζιλίας. Σήμερα αποτελεί άυλη κληρονομιά της UNESCO.
ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ, ΦΡΑΜΕΝΓΚΟ. ΟΤΑΝ ΚΑΙΕΙ Η ΦΛΟΓΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.
H εικόνα του φλαμένγκο, του τσιγγάνικου χορού με τον ήχο από τις καστανιέτες μας ταξιδεύει απ’ ευθείας στην Ισπανία και μάλιστα στο πιο φλογερό κομμάτι της, την Ανδαλουσία, με κέντρο τη Σεβίλλη. Ο συγκεκριμένος χορός έχει βαθιές ρίζες στο χρόνο. Φτάνει στο 1782, όταν οι Ισπανοί έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τους χορούς των Τσιγγάνων, ενώ αν πάμε πιο πίσω θα δούμε ότι οι καστανιέτες αφορούν σε ένα κρουστό μουσικό όργανο που χρονολογείται από το 1000 π.Χ., στην εποχή των Φοινίκων και αποτελείται από δύο ξεχωριστά κομμάτια τα οποία δένονται στην μία άκρη με κορδόνια ή σπάγκους.
Τα τραγούδια του flamenco έχουν ιστορική σημασία για τους Ισπανούς αφού διηγούνται κακουχίες και δυσκολίες αιώνων, και γι' αυτό και πολλά στιλ τραγουδιών θυμίζουν περισσότερο κραυγές πόνου και θρήνους παρά τραγούδι. Στην ουσία για τους Ισπανούς δεν είναι μόνο ένας χορός με τον δυναμισμό και το ιστορικό ταπεραμέντο που γνωρίζουμε, αλλά ένα είδος έκφρασης που για να το κατανοήσουμε θα πρέπει να ανατρέξουμε σε αυτό που ο Λόρκα χαρακτήριζε «ντουέντε», μια εσωτερική φλόγα, μια εσωτερική δύναμη, όταν κάποιος αισθάνεται ότι ξεπερνά τον εαυτό τους και περνά σε ένα άλλο επίπεδο αίσθησης.
ΒΙΕΝΝΗ, ΒΑΛΣ. ΤΟ ΣΤΡΟΒΙΛΙΣΜΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ.
Στη Βιέννη, πας για μια περιήγηση στα αριστοκρατικά αναγεννησιακά της κτίρια, για μια βόλτα στα φημισμένα δάση της, για μια σοκολάτα τα στα καφέ της, αλλά και για να θαυμάσεις μια συναυλία ή μια παράσταση με τα διάσημα βαλς, σήμα κατατεθέν της πόλης. Το βαλς δεν ξεκίνησε σαν ο χορός των αριστοκρατικών σαλονιών που γνωρίσαμε, αλλά ως ένας από τους λαϊκούς χορούς των αγροτών στη Βαυαρία από αγρότες. Βέβαια πολύ γρήγορα βρήκε τη θέση του στα ballroom της αστικής τάξης στη Βιέννη, αλλά εξαπλώθηκε και σε όλη την Ευρώπη. Μπορεί να δόξασε τον χορό ο Γιόχαν Στράους, αλλά αν ανατρέξουμε ακόμα και στην ελληνική δισκογραφία θα βρούμε θρυλικά «βαλσάκια» που χορέψαμε και υιοθετήσαμε ως χώρα το συγκεκριμένο στυλ, κυρίως στο μεσοπόλεμο. Ας θυμηθούμε το παραδοσιακό «μενεξέδες και ζουμπούλια» ή το «Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα». Είναι από τους πρώτους αγκαλιαστούς χορούς στην Ευρώπη που έρχεται να αντικαταστήσει τους κυκλικούς και ο πρώτος ιστορικά με σωματική επαφή, αφού ο καβαλιέρος κρατά την ντάμα του από τη μέση και τα σώματα αγγίζουν το ένα το άλλο. Όπως είναι λογικό στη συντηρητική κοινωνία της Ευρώπης προκάλεσε αντιδράσεις, αλλά η αποδοχή τους ήταν σχεδόν σαρωτική.
ΠΟΛΩΝΙΑ, ΜΑΖΟΥΡΚΑ. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.
Δεν είναι συνηθισμένο να χορεύει κάποιος μαζούρκα, αλλά είναι ένας χορός που έχουμε δει να εντυπωσιάζει στο κλασικό θέατρο ή σε παραστάσεις Πολωνικών φολκλορικών συγκροτημάτων. Τι θα λέγατε να δοκιμάσετε να μάθετε λίγα πράγματα για αυτό, εκεί που καθιερώθηκε, στην Πολωνία; Στην Πολωνία και ιδιαίτερα στη Βαρσοβία οι κάτοικοι έχουν ιδιαίτερη αγάπη με τη μουσική και αισθάνονται ότι διαπερνάει τις αισθήσεις τους. Αυτό οφείλεται στη σημαντική επίδραση του Φριντερίκ Σοπέν του κορυφαίου συνθέτη της ρομαντικής περιόδου, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα ανέβασε στα ύψη έναν χορό – σύμβολο της πολωνικής ταυτότητα, τη μαζούρκα, δίνοντάς της παγκόσμια αναγνωρισιμότητα. Ένας χορός που ξεκίνησε από τους αγρότες και τους ανθρώπους της υπαίθρου, όπως πολλοί στην Ευρώπη και εξελίχθηκε στην αγαπημένη μόδα των αστών και της εύπορης κοινωνίας της Πολωνίας. Η Μαζούρκα αποτέλεσε το ενοποιητικό συγκολλητικό στοιχείο της ενότητας της Πολωνίας μέσα στη δίνη των εδαφικών διαχωρισμών που της επιβλήθηκαν σε όλο τον 2Οο αιώνα. Πρόκειται για έναν αυτοσχεδιαστικό, απελευθερωτικό χορό με φολκλορικό άρωμα, που μοιάζει με τη δική μας δημοτική παράδοση. Είναι ο χορός με τον οποίο οι Πολωνοί αυτοπροσδιορίζονται ως εθνότητα.
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΦΟΛΚΛΟΡΙΚΑ SHOW…
Εκτός από τους παραδοσιακούς χορούς που μπορείτε να παρακολουθήσετε ή και να συμμετέχετε, ταξιδεύοντας στον κόσμο, αν ταξιδεύετε με Manessis, έχετε τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε κάποιους χορούς που έχουν εξελιχθεί σε φολκλορικά show και δίνουν έναν ιδιαίτερο και αξέχαστο τόνο στο ταξίδι σας.
Στο Ρίο Ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία μπορείτε να παρακολουθήσετε μια επίδειξη καποέιρα, μια αφροβραζιλιάνικη πολεμική τέχνη που συνδυάζει χορό, μάχη, μουσική και ακροβατικά, δημιουργώντας έναν δυναμικό και εκφραστικό τρόπο κίνησης.
Στο Μαρρακές στο διάσημo εστιατόριο Chez Ali μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα αντίστοιχο φαντασμαγορικό φορλκορικό show με τίτλο «Fantasia».
Στη Σεούλ και στη Μπουχάρα, επίσης μπορείτε να θαυμάσετε αντίστοιχα προγράμματα, ενώ και στο Μπαλί στην Ινδονησία, όπου το θέατρο και ο χορός εκφράζονται με έναν ιδιαίτερο τρόπο μπορείτε να θαυμάσετε ένα σπάνιο θέαμα με μαριονέτες στο νερό.
