Ινδια

Ένας συνδυασμός επισκέψεων ανάμεσα στο Νέο και το Παλαιό Δελχί είναι μια βόλτα στο παρελθόν και στο τώρα την ίδια στιγμή. Το Παλαιό Δελχί αποτελείται από στενούς πολύβουους δρόμους στο οποίο κινείται ή προσπαθεί να κινηθεί - και μάλιστα "ανάποδα", όπως οι Άγγλοι - ένα συνονθύλευμα από αυτοκίνητα, μηχανάκια δίκυκλα, τρίκυκλα, ποδήλατα, ιππήλατες άμαξες κλπ. Το Νέο Δελχί αντίθετα, έχει τεράστιες λεωφόρους, όμορφα οικοδομήματα και καλοδιατηρημένα πάρκα. Πλήθος από μοναδικά μνημεία, ναοί, τζαμιά, κάστρα, θαυμάσια μουσεία και πολύχρωμες αγορές ανακαλύπτει ο επισκέπτης σε αυτή την απέραντη, χαοτική πόλη, στην οποία χτυπά η καρδιά της Ινδίας.
Κατά τη διάρκεια της βόλτας, βλέπουμε μνημεία που αποτελούν την ταυτότητα της πόλης, όπως το Κόκκινο Φρούριο, το Μεγάλο Τζαμί (Τζαμά Μαστζίντ) το απέριττο μνημείο αποτέφρωσης του Μαχάτμα Γκάντι (Ρατζ Γκατ), το ιστορικό πολύχρωμο παζάρι Chandni Chowk, το εντυπωσιακό μαυσωλείο του Μογγόλου αυτοκράτορα Χουμαγιούν, τον ναό Λάξμι Ναραγιάν, το προεδρικό μέγαρο Ραστραπάτι Μπαβάν, την Πύλη των Ινδιών, καθώς και το παλαιότερο ισλαμικό μνημείο της Ινδίας, τον μιναρέ Κουτούμπ Και όλα αυτά σφραγίζονται με μια εντυπωσιακή βόλτα με ρίκσα / ποδηλατάμαξες  που αν βρεθείς στο Δελχί δεν μπορείς να αγνοήσεις.

Η ξενάγησή στην Τζαϊπούρ, τη «Ρόζ Πόλη» ανάμεσα σε άλλα αξιοθέατα όπως το ανάκτορο  και το αστεροσκοπείο Jandar Mandar θα μας φέρει μπροστά στην πρόσοψη του Χαβά Μαχάλ - ένα ασυνήθιστης αρχιτεκτονικής παλάτι με πολυάριθμα παραθυράκια, που κτίστηκε το 1799 προκειμένου οι γυναίκες της βασιλικής οικογένειας να μπορούν να παρακολουθούν την καθημερινή ζωή, χωρίς να γίνονται αντιληπτές.
Όμως από τις πιο εντυπωσιακές εμπειρίες είναι μια επίσκεψη στο φρούριο της Αμπέρ, που μέχρι το 1728 αποτελούσε το διοικητήριο της επαρχίας. Βρίσκεται στον ομώνυμο λόφο και αν αναρωτιέστε τι το ιδιαίτερο έχει μια τέτοια βόλτα είναι το ότι  η προσέγγισή του γίνεται στην πλάτη ελεφάντων.

Η τελετή Άαρτι είναι μια μορφή λατρείας προς τη θεότητα, όπου προσφέρεται φως – συνήθως από φλόγες λύχνου ή κεριών – μαζί με ύμνους, μουσική και αρώματα. Πρόκειται για ένα ιερό και συμβολικό δρώμενο γεμάτο χρώμα, ήχο και ευλάβεια.Η εικόνα ή το άγαλμα της θεότητας διακοσμείται με λουλούδια, γιρλάντες και προσφορές (π.χ. φρούτα, γλυκά). Στη συνέχεια ανάβεται ο ειδικός δίσκος με λυχνάρι (deepa) τον οποίο ο ιερέας ή ο πιστός περιφέρει με κυκλικές κινήσεις, που ακολουθούν τη φορά των δεικτών του ωρολογίου, μπροστά στη θεότητα. Η τελετή συνοδεύεται από ψαλμούς, μάντρα και τραγούδια (bhajans), συνήθως αφιερωμένα στον συγκεκριμένο θεό ή θεά (όπως Σίβα, Βίσνου, Κρίσνα, Ντούργκα κ.λπ.). Μετά την ολοκλήρωση της τελετής το φως περνάει από τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι το τιμούν αγγίζοντάς το και φέρνοντάς το στο μέτωπο ή το στήθος τους, ως ένδειξη ευλογίας. Στο τέλος μοιράζονται τα prasadam – αγιασμένα τρόφιμα που είχαν προσφερθεί προηγουμένως στη θεότητα.

Αν θέλετε να μυηθείτε στα μυστικά του Ινδουισμού, της επικρατέστερης θρησκείας στην Ινδίας, θα πρέπει να προγραμματίσετε μια επίσκεψη στη γενέτειρα του πολυαγαπημένου θεού των Ινδών, Κρίσνα (όγδοη μετενσάρκωση του Βισνού), τη Ματούρα, μια από τις επτά ιερές πόλεις των Ινδουιστών, καθώς επίσης και μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Η περίφημη Σχολή της Ματούρα επηρέασε καθοριστικά την ινδική γλυπτική - σε αντίθεση μάλιστα με την λίγο προγενέστερη Σχολή της Γκαντάρα που ασχολήθηκε αποκλειστικά με Βουδιστικά θέματα, στη σχολή της Ματούρα βρίσκουμε και κοσμική τέχνη (γυμνές και ημίγυμνες γυναικείες μορφές - τα πνεύματα των δέντρων Γιακσίνις/Yakshinis και τις ουράνιες νύμφες Απσάρας/Apsaras). Η πόλη είναι διάσπαρτη με ναούς διαφόρων περιόδων, ενώ στα 25 γκατς (ghats) που βρίσκονται κατά μήκος του ιερού ποταμού Γιάμουνα, συρρέουν οι πιστοί για τις καθημερινές τελετές τους. Απαραίτητο για μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία είναι η επίσκεψη να περιλαμβάνει και το Βρινταβάν (Vrindavan), την πόλη όπου ο Κρίσνα πέρασε την παιδική του ηλικία.

Η Ινδική κουζίνα, γνωστή σε όλο τον κόσμο, ως βασικό αναγνωρίσιμο στοιχείο έχει το ρύζι και τα πικάντικα μπαχαρικά. Το τυπικό ινδικό πιάτο που εκφράζει απόλυτα τη γαστρονομική κουλτούρα και τις γεύσεις της Ινδίας είναι το  των Ινδών είναι το Μπιριάνι  ένα ανάμεικτο πιάτο  με αρωματικό ρύζι μπασμάτι, ένα σύνθετο μείγμα μπαχαρικών και μια επιλογή κρέατος όπως κοτόπουλο, αρνί, βοδινό ή ακόμα και ψάρι και λαχανικά για τους χορτοφάγους. Η προετοιμασία προβλέπει διαδοχικές στρώσεις  ρυζιού και κρέατος με διάφορα μπαχαρικά σε μεγάλο σκεύους και στη συνέχεια αργό ψήσιμο σε χαμηλή φωτιά.

Το Masala dosa έχει κερδίσει τη θέση του σε όλα τα μενού των Ινδικών εστιατορίων σε όλο τον κόσμο. Αν όμως επισκεφτείτε τις κουζίνες της Νότια Ινδίας, θα εξερευνήσετε μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, είτε σε πάγκους streetfood, είτε σε καλά εστιατόρια. Προκειται για μια τραγανή λεπτή τηγανίτα, σαν κρέπα, φτιαγμένη από ζυμωμένο κουρκούτι ρυζιού και μαύρης φακής με γέμιση από ένα μείγμα μπαχαρικών από πουρέ πατάτας που ονομάζεται «masala».  

Το Pani Puri είναι το απόλυτο street food της Ινδίας γνωστό με διάφορα ονόματα σε όλη τη χώρα, όπως Golgappa στο Βορρά και Puchka στη Δύση. Πρόκειται για μικρές στρογγυλές κούφιες μπάλες από λεπτή ζύμη που γεμίζονται με ρεβίθια, πατάτες, πάστα ταμάρινθου  chaat masala και ότι άλλο επιστρατεύσει η φαντασία των πωλητών. Τα «πουρί» τρώγονται ολόκληρα, καταλήγοντας σε μια απολαυστική έκρηξη γεύσεων στο στόμα.

Η παλιά αστική κουζίνα της Ινδίας έχει καθιερώσει ένα πλούσιο απολαυστικό πιάτο, μια vintage σπεσιαλιτέ της Βόρειας Ινδίας που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1950 σε ένα εστιατόριο στο Δελχί και μέχρι σήμερα έχει κατακτήσει τις καρδιές των Ινδών, αλλά και χιλιάδων επισκεπτών. Πρόκειται για κομμάτια ψητού κοτόπουλου tandoori ρίχνονται σε μια βελούδινη λεία σάλτσα με βούτυρο, κρέμα, κάρυ, ντομάτες και ένα μυστικό μείγμα μπαχαρικών. Το αποτέλεσμα είναι ένα ελαφρώς πικάντικο κάρυ.

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθείτε την Ινδία ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή λόγω του μεγάλου μεγέθους της χώρας. Γενικά, για τις περισσότερες περιοχές, οι μήνες Νοέμβριος έως Φεβρουάριος προσφέρουν δροσερό και ξηρότερο καιρό.