Βαϊκαλη

Μια επίσκεψη στο Μουσείο της Λίμνης Βαϊκάλη μας βοηθά να γνωρίσουμε τη χλωρίδα και την πανίδα της λίμνης, με ζωντανά εκθέματα σε ενυδρεία και εκθέματα για τη φώκια της Βαϊκάλης, τη μοναδική στον κόσμο που ζει σε γλυκό νερό. στοιχεία για την ιστορία της. Επίσης αντλούμε πληροφορίες για την προέλευση της λίμνης, τους γεωλογικούς σχηματισμούς, τα ιζήματα του πυθμένα, τα βράχια και τα πετρώματα γύρω από την λίμνη. Το μουσείο βρίσκεται στο χωριό Listvyanka, στην όχθη της λίμνης Βαϊκάλη, περίπου 70 χλμ από την πόλη Ιρκούτσκ, μια περιοχή που σας επιτρέπει, εκτός από την επίσκεψη στο μουσείο, να απολαύσετε και ένα πλήθος δραστηριοτήτων γύρω από τη λίμνη.

Το εμπόριο γούνας, τα καραβάνια τσαγιού από την Κίνα και η εξόρυξη χρυσού έκαναν το Ιρκούτσκ το σημαντικότερο κέντρο της Σιβηρίας και από τα μέσα του 19ου αιώνα η πόλη αναγνωρίστηκε ως διοικητική, οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσα της Σιβηρίας. Επίσης, από τις πρώτες επαναστάσεις κατά του τελευταίου τσάρου Νικόλαου η πόλη έγινε "προορισμός" πολλών ευγενών πολιτικών εξόριστων. Τα περίτεχνα ξυλόγλυπτα παράθυρα των σπιτιών είναι το σήμα κατατεθέν του Ιρκούτσκ, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Σιβηρίας. Μερικά από τα 685 πολιτιστικά και ιστορικά μνημεία της πόλης είναι ο ναός του Σωτήρος, ο ναός των Θεοφανείων, τα αγάλματα του αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄ και του Κολτσάκ, το Παλάτι του Κυβερνήτη (που λειτουργεί ως πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη), το θέατρο, η παλιά Κρατική Τράπεζα, η Ιατρική σχολή, το τοπικό μουσείο, το στρατιωτικό νοσοκομείο και τα αναρίθμητα υπέροχα ξύλινα δαντελωτά σπίτια.

O σιδηρόδρομος Circumbaikal είναι το παλιό ιστορικό τμήμα του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου, που ξεκινά από το χωριό Κουλτούκ (98 χιλιόμετρα από το Ιρκούτσκ) και καταλήγει στο λιμάνι της Βαϊκάλης. Με ιστορία 100 ετών, η συγκεκριμένη διαδρομή ξεχωρίζει για τις πολλές της σήραγγες (που φθάνουν σε μήκος μέχρι και τα 800 μέτρα), τις 200 γέφυρες και τα 14 χιλιομέτρων τοιχία που στηρίζουν την παράκτια σιδηροδρομική γραμμή. Στάσεις κατά τη διαδρομή πραγματοποιούνται στη Σλαντυάνκα, στη Σταράγια Ανγκασόλκα, στη γέφυρα Σαμπαρτούισκι και στον ποταμό Πολοβίναγια. 

Η Λίμνη προσφέρεται για ένα πλήθος από δραστηριότητες, όλο τον χρόνο για τους φυσιολάτρες και λάτρεις της περιπέτειας, όπως: Πεζοπορίες στα μονοπάτια γύρω από τη λίμνη (π.χ. Μεγάλο Μονοπάτι Βαϊκάλης), οικοτουρισμός και παρατήρηση άγριας ζωής, κρουαζιέρες με καραβάκια ή καγιάκ στα καθαρά νερά, Χειμερινές δραστηριότητες: παγοδρομία, σκι, βόλτες με έλκηθρα, επίσκεψη στο νησί Όλχον, το μεγαλύτερο της λίμνης, με θρυλικούς βράχους και ιερούς τόπους.

Το Omul, γνωστό και ως Baikal omul, το πιο διάσημο ψάρι γύρω από τη Βαϊκάλη, είναι ένα είδος λευκού ψαριού της οικογένειας του σολομού ενδημικό στη λίμνη Βαϊκάλη. Θεωρείται λιχουδιά, ιδίως το καπνιστό omul και αποτελεί αντικείμενο μιας από τις μεγαλύτερες εμπορικές αλιευτικές δραστηριότητες στη λίμνη. 

Τα Buuz είναι ένα άλλο είδος ζυμαρικών. Προέρχεται από την κουζίνα των Buryat και, πολύ δημοφιλές στην περιοχή της λίμνης Βαϊκάλη. Τα Buuz ή pozy είναι πολύ μεγαλύτερα από τα pelmeni, περίπου 6 - 8 εκατοστά σε διάμετρο. Δεν υπάρχει ομοφωνία όσον αφορά τον τύπο κρέατος που χρησιμοποιείται, συνήθως είναι μοσχάρι και χοιρινό, αλλά κάποιοι μπορεί να προσθέσουν και κρέας αλόγου. Σε αντίθεση με τα pelmeni, όπου η γέμιση καλύπτεται πλήρως με ζύμη, εδώ η ζύμη δεν κλείνει τελείως μέχρι το τέλος, αφήνοντας ένα μικρό στρογγυλό άνοιγμα στην κορυφή. Το Buuz μαγειρεύεται αποκλειστικά στον ατμό και καθώς είναι εξαιρετικά δημοφιλές στην περιοχή, θα βρείτε πολλά μικρά καφέ γύρω από τη λίμνη που ειδικεύονται σε αυτό.  

Το τσάι Buryat που συνηθίζεται στη λίμνη Βαϊκάλη δεν είναι ένα συνηθισμένο τσάι. Η παρασκευή του ακολουθεί μια σύνθετη διαδικασία: Αφού οι ντόπιοι βράσουν το τσάι, πράσινο ή μαύρο, λιώνουν βούτυρο σε ένα τηγάνι, προσθέτουν αλεύρι και γάλα και στη συνέχεια ρίχνουν το μείγμα στο τσάι. Στη συνέχεια, το τσάι αλατίζεται και μοιράζεται σε φλιτζάνια. Μπορεί να υπάρχουν διαφορές στην τεχνολογία παρασκευής, αλλά τα συστατικά είναι σχεδόν τα ίδια. Το αποτέλεσμα είναι ένα χορταστικό ποτό που καταναλώνεται, όπως είναι φυσικό, κατά τη διάρκεια του κρύου και σκληρού χειμώνα της Σιβηρίας.  

Η Στρογκανίνα είναι πιάτο των γηγενών της βόρειας Αρκτικής Σιβηρίας. Παρασκευάζεται από ωμό κατεψυγμένο ψάρι, κομμένο σε λεπτές κατά μήκος φέτες. Η παραδοσιακή στρογκανίνα γίνεται με σολομούς που αναπαράγονται στα ύδατα της Αρκτικής Σιβηρίας. Το σερβίρουν ως ορεκτικό με αλάτι και πιπέρι.

Για να επισκεφθείτε τη λίμνη Βαϊκάλη, η καλύτερη εποχή είναι το καλοκαίρι (Ιούνιος - Αύγουστος) για να απολαύσετε τις ήπιες θερμοκρασίες και την έντονη φύση, ή τον χειμώνα (Ιανουάριος - Μάρτιος) αν θέλετε να περπατήσετε ή να οδηγήσετε πάνω στον παγωμένο πάγο.