Σαουδική Αραβία

Το Ριάντ είναι πρωτεύουσα της χώρας από το 1818. Το 1902 η πόλη κατελήφθη από τον Ιμπν Σαούντ (1876-1953), τον ιδρυτή του ενιαίου Σαουδικού κράτους - έως τότε ελεγχόταν από την αντίπαλη οικογένεια Αλ Ρασίντ.

H Ντιρίγια (Diriyyah) βρίσκεται στην κεντρική Αραβία, στο οροπέδιο Νατζντ και απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από το Ριάντ. Η παλιά πόλη της Ντιρίγια είναι μια από τις σημαντικότερες της χώρας, καθότι από εκεί ξεκινά η ιστορία της σημερινής βασιλικής δυναστείας των Αλ-Σαούντ. Μετά την καταστροφή της από τους Τούρκους το 1818 πρωτεύουσα της χώρας έγινε το Ριάντ.

Η Αλ Ούλα (Al Ula) βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, στην έρημο της Σαουδικής Αραβίας. Η πανάρχαια αυτή πόλη-φάντασμα ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. σε μια όαση με εύφορο έδαφος και άφθονο νερό, ως κέντρο διακίνησης εμπορευμάτων (μπαχαρικών, μεταξιού κλπ.) προς την Αίγυπτο και την Ινδία. Υπήρξε πρωτεύουσα του βασιλείου των Λιχυανιτών (5ος-2ος αιώνας π.Χ.), ενός από τα ισχυρά αρχαία βασίλεια των Αράβων, που είχαν τον έλεγχο του Κόλπου της Άκαμπα στα βόρεια της Ερυθράς Θάλασσας.  Τα περίπου 800 ερειπωμένα πλέον σπίτια της, κατασκευασμένα από άμμο και πέτρα, αποτελούν σήμερα έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό.

Η Άμπχα (Abha) είναι πρωτεύουσα του Ασίρ - μιας ως επί το πλείστον ορεινής επαρχίας, που περιλαμβάνει ολόκληρη την περιοχή της νοτιοδυτικής Σαουδικής Αραβίας μέχρι τα σύνορα με την Υεμένη. Η τοπογραφία και η βλάστησή της ποικίλει από τα δάση κωνοφόρων στις ορεινές τοποθεσίες έως τους φοίνικες της παράκτιας πεδιάδας. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη χώρα, το Ασίρ απολαμβάνει αρκετά υψηλές βροχοπτώσεις. Η Άμπχα είναι γνωστή για τα πολύχρωμα καλάθια, τα περισσότερα από τα οποία είναι χειροποίητα και φτιαγμένα συνήθως από καλάμια.

Το Μαντάιν Σάλεχ (Madain Saleh) αποτελεί τον νοτιότερο και μεγαλύτερο οικισμό του βασιλείου των Ναβαταίων (1ος αιώνας π.Χ.-2ος αιώνας μ.Χ.) μετά από εκείνον της Πέτρας στην Ιορδανία, ενώ το 106 μ.Χ. έγινε τμήμα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Αραβίας. Γνωστός ως Al Hijr/Έγρα στους αρχαίους χρόνους, υπήρξε σημαντικός σταθμός στους προσοδοφόρους εμπορικούς δρόμους των καραβανιών προς την Μεσόγειο. Η τοποθεσία αυτή με τους λαξευμένους στα βράχια πολυάριθμους μνημειακούς τάφους διαφόρων μεγεθών και σχημάτων, στους οποίους διακρίνονται οι έντονα διακοσμημένες προσόψεις και οι επιγραφές με τα ονόματα των εκλιπόντων, ημερομηνίες και άλλες σημαντικές πληροφορίες, αποτελεί τόπο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Η πόλη Τζούμπαχ (Jubbah) υπήρξε ένας ακόμα σταθμός στον δρόμο των καραβανιών προς τη Μεσόγειο. Αν και περιβάλλεται από την απέραντη έρημο Νεφούντ, στην περιοχή υπάρχουν άφθονες πηγές νερού που τροφοδοτούν τις πλούσιες καλλιέργειες. Οι βράχοι γύρω από την Τζούμπαχ είναι γεμάτοι αρχαία πετρογλυφικά και επιγραφές που χρονολογούνται πριν από περίπου 4.000 χρόνια - ανδρικές και γυναικείες φιγούρες, σκηνές καθημερινής ζωής, σκηνές κυνηγιού, πουλιά, πίθηκοι, καμήλες, γαζέλες κλπ. - και αποτελούν μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Η κοσμοπολίτικη Τζέντα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και το κυριότερο λιμάνι της χώρας. Βρίσκεται στην δυτική πλευρά της Αραβικής χερσονήσου, στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας. Σταυροδρόμι εμπόρων από κάθε γωνιά της γης και προσκυνητών στον δρόμο για τη Μέκκα εδώ και αιώνες, η Τζέντα διαθέτει όλη τη γοητεία του παλιού αραβικού κόσμου με τα χρώματα και τα αρώματα των σουκς και όλα τα στοιχεία μιας σύγχρονης αραβικής μητρόπολης με τα μεγάλα εμπορικά κέντρα και τις πολυσύχναστες λεωφόρους.