Ουζουπη. Η λιλιπουτεια ανεξαρτητη χωρα των καλλιτεχνων στα προτυπα της πολιτειας του Αριστοτελη… και αλλα μικρα κρατη.

«Φτιάξε κι εσύ μια χώρα, μπορείς». Αυτό θα μπορούσε να είναι το σύνθημα μιας παρέας εκκεντρικών και ονειροπόλων καλλιτεχνών που κήρυξαν ανεξάρτητη χώρα μια γραφική γειτονιά, την Ουζούπη στο κέντρο του Βίλνιους της πρωτεύουσας της Λιθουανίας. Με εμβαδόν μόλις 1 τετραγωνικό χιλιόμετρο, αναρωτιέται κανείς αν  είναι η πιο μικρή χώρα του κόσμου ή η πιο μεγάλη τρέλα του κόσμου; Σα να ανακηρύσσαμε κράτος δηλαδή (δίνω ιδέες) τα Εξάρχεια ή την Πλατεία Κολωνακίου.
Η δημιουργία της Δημοκρατίας της Ουζούπης ξεκίνησε ως ένα πρωταπριλιάτικο αστείο και είναι εμπνευσμένη από τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ουζούπης, Τόμας Κεπάιτις, (Ναι έχει και κυβέρνηση) δηλώνει:
«Θέλαμε να δημιουργήσουμε τη δική μας μικρή χώρα βασιζόμενη στην αρχαία σκέψη ότι μία καλή χώρα δεν μπορεί να έχει παραπάνω από 5.000 κατοίκους επειδή το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να θυμηθεί περισσότερα πρόσωπα. Όλοι γνωρίζουν όλους και είναι δύσκολο να κλέψεις και να χειραγωγήσεις τον άλλον.
Και μια χώρα φυσικά, δεν μπορεί να μην έχει στρατό. Αυτός αποτελείται από 10 στρατιώτες, αλλά επειδή η Ουζούπη είναι ένα φιλειρηνικό κράτος τους αποστράτευσε χωρίς να τους αντικαταστήσει. Το… ναυτικό που αποτελείται από 4 σκάφη, επιστρατεύεται σε περιπτώσεις τελετών γιορτών και εθιμοτυπίας. Σε μια χώρα καλλιτεχνών ασφαλώς δεν επαρκεί μία σημαία. Φιλοτεχνήθηκαν τέσσερις, μία για κάθε εποχή του έτους.

«Μία γάτα δεν είναι υποχρεωμένη να αγαπά τον ιδιοκτήτη της». Το Σύνταγμα της Ουζούπης

Βέβαια γη χώρα δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα κράτος. Όλοι όμως αναγνωρίζουν τη δημιουργική τρέλα των ιδρυτών της και τις αρχές που προβάλλουν στο διάσημο Σύνταγμά τους, τα 41 άρθρα του οποίου συντάχθηκαν και ψηφίστηκαν μέσα σε τρεις ώρες. Μερικά από αυτά: «ο καθένας έχει το δικαίωμα να πεθάνει, αλλά αυτό δεν αποτελεί υποχρέωση», «ο καθένας έχει το δικαίωμα να καταλαβαίνει» αλλά και «ο καθένας έχει το δικαίωμα να μην καταλαβαίνει τίποτα». «όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να είναι χαρούμενοι» και «όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να μην είναι χαρούμενοι». 
Το Σύνταγμα περιλαμβάνει ακόμα και τα κατοικίδια της «χώρας», με επισημάνσεις όπως: «ένας σκύλος έχει το δικαίωμα να είναι σκύλος»« και «μία γάτα δεν είναι υποχρεωμένη να αγαπά τον ιδιοκτήτη της αλλά πρέπει να βοηθά, όταν χρειάζεται».  

Φρανκ Ζάππα αντί Λένιν. Το νέο σύμβολο της «χώρας».

Η ιστορία της νέας «χώρας» ξεκινά μετά την πτώση του Κομμουνισμού και την ανάγκη των καλλιτεχνών να αντικαταστήσουν είδωλα και αγάλματα με κάτι νέο. Αυτό το βρήκαν στο έργο και στο πρόσωπο του Φρανκ Ζάππα, ο οποίος είναι άγνωστο αν επισκέφτηκε ποτέ τη Λιθουανία,  το άγαλμά του όμως που κατασκευάστηκε το 1995 έγινε το σύμβολο της γειτονιάς η οποία ανακηρύχθηκε σε ανεξάρτητη χώρα 2 χρόνια αργότερα.

Η Ουζούπυ που στα λιθουανικά σημαίνει «πέρα από το ποτάμι» χωρίζεται από την υπόλοιπη πόλη από τον ποταμό Vilnele. Κάθε χρόνο, την 1η Απριλίου, γιορτάζει την ημέρα της ανεξαρτησίας της, που ονομάζεται «ημέρα της Ουζούπης». Την ημέρα εκείνη, όσοι περνούν τη γέφυρα που οδηγεί στη νέα χώρα μπορούν να προσθέσουν στο διαβατήριό τους τη σφραγίδα της «χώρας», να χρησιμοποιήσουν το νόμισμά της και να γιορτάσουν πίνοντας από την πηγή στην κεντρική πλατεία, από όπου τρέχει όχι νερό αλλά μπίρα!

Καθημερινή ζωή, τουρισμός και αξιοθέατα

Το επίσημο κράτος της Λιθουανίας προφανώς και δεν απειλείται από την ύπαρξη της Δημοκρατίας της Ουζούπης. Αντίθετα βλέπει μια τουριστική ατραξιόν που μπορεί να προσελκύσει πολλούς επισκέπτες, αφού εκτός από την περιέργεια να γνμωρίσουν αυτό το ιδιότυπο κράτος, η μποέμικη περιοχή της Ουζούπης αποτυπώνεται  διάσπαρτη σετοιχογραφίες του δρόμου και έργα τέχνης, ενώ οι Ο στενοί δρόμοι είναι γεμάτοι με στούντιο καλλιτεχνών που συνυπάρχουν με μπουτίκ τοπικών σχεδιαστών, μοντέρνες καφετέριες και εστιατόρια από όλον τον κόσμο. Το καταπράσινο κοιμητήριο Bernardine, στο οποίο αναπαύονται πολλοί επιφανείς ντόπιοι, χρονολογείται από το 1810.
Σε περίπτωση που επισκεφτεί ποτέ κανείς την Ουζούπη, δεν πρέπει να φύγει από εκεί χωρίς να πιει μπύρα από αντλία στην κεντρική πλατεία της πόλης-κράτους, καθώς και να θαυμάσει τη γέφυρα με τις κλειδαριές, αντιγραφή από τις κλειδαριές στη Γέφυρα των Τεχνών στο Παρίσι.
Το πιο εντυπωσιακό αξιοθέατο είναι ο «Αγγελος με τη Σάλπιγγα», που ανεγέρθη στη μνήμη του σχεδιαστή κινουμένων σχεδίων Ζένονα Στάινις.
Και βέβαια σε κάποια από τις παμπ της πόλης – κράτους μπορεί να συναντήσεις τον πρόεδρο της χώρας, το δήμαρχο και τους υπουργούς της να… συνεδριάζουν για τα καυτά προβλήματα της περιοχής καταναλώνοντας άφθονη μπίρα

Τα πραγματικά μικρά κράτη της Ευρώπης

Μπορεί η Ουζούπη να εντυπωσιάζει σαν ένα ανεπίσημο κράτος - πόλη αλλά στην Ευρώπη υπάρχουν αρκετά διάσημα μικροσκοπικά κράτη με παράδοση και ιστορία:

Ανδόρρα
Το Πριγκιπάτο της Ανδόρρας είναι ένα μικροσκοπικό κράτος στα Πυρηναία, μεταξύ Γαλλίας και Ισπανίας (περίπου 3,5 ώρες μακριά από τη Βαρκελώνη). Έχει έκταση 468 τ.χλμ. και μόλις 76.000 κατοίκους.

Μάλτα
Η Μάλτα, επίσημα η Δημοκρατία της Μάλτας, είναι ένα μικρό και πυκνοκατοικημένο νησιωτικό κράτος που αποτελείται από ένα αρχιπέλαγος επτά νησιών στο μέσο της Μεσογείου. Η πρωτεύουσα, η πανέμορφη Βαλέτα, αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Λιχτενστάιν
Το Λιχτενστάιν ανάμεσα στην Ελβετία και την Αυστρία, έχει έκταση 160 τ.χλμ. και ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 38.000 κατοίκους. Διαθέτει εντυπωσιακά ορεινά τοπία που προσφέρονται για χειμερινά σπορ, ενώ φημίζεται για τα κρασιά του

Σαν Μαρίνο
Το Σαν Μαρίνο είναι το πέμπτο μικρότερο κράτος του κόσμου, με έκταση μόλις 61 τ.χλμ. και 33.000 κατοίκους και περιβάλλεται από την Ιταλία. Το ιστορικό κέντρο της πόλης του Αγίου Μαρίνου έχει ενταχθεί στον κατάλογο των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO

Μονακό
Το μικρό πριγκιπάτο της Κυανής Ακτής αποτελεί το δεύτερο μικρότερο ανεξάρτητο κράτος του κόσμου, καθώς και το πιο πυκνοκατοικημένο. Χαρακτηριστικό του είναι ο πλούτος των κατοίκων του με το ένα τρίτο από αυτούς να είναι εκατομμυριούχοι.