Τα νότια παράλια του Εύξεινου Πόντου υπήρξαν η κοιτίδα του πιο απομακρυσμένου για αιώνες συμπαγούς τμήματος του ελληνισμού. Στα ακρογιάλια της βόρειας Μικράς Ασίας, στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας που εκτείνεται πέρα από τα στενά του Βοσπόρου έως την αρχαία Κολχίδα, οι Έλληνες πριν από σχεδόν 3.000 χρόνια ίδρυσαν στο διάβα των αιώνων πολιτείες-κιβωτούς του πολιτισμού τους. Σινώπη, Αμισός, Κερασούντα, Τραπεζούντα κ.ά. αποτελούσαν την αφετηρία ή το τέρμα ενός μακρού εμπορικού δρόμου που εκτεινόταν ως τα βάθη της Ασίας και αποτελούσαν κέντρα εμπορίου με το εσωτερικό της Μικράς Ασίας, με τους λαούς των παραλίων του Εύξεινου Πόντου και με τους Έλληνες της μητροπολιτικής Ελλάδας. Εκεί δημιουργήθηκε ο Ποντιακός Ελληνισμός των 26 αιώνων ζωής για να καταλήξει στον τραγικό ξεριζωμό και την επιστροφή στην προαιώνια πατρίδα. Ο πολιτισμός του Πόντου δεν είναι όμως μονοδιάστατος. Μαζί με τα αρχαιοελληνικά ερείπια, τα εγκαταλειμμένα χωριά και τα παραφθαρμένα ελληνικά τοπωνύμια, οι διαδοχικές επιστρώσεις της ιστορίας σε συνδυασμό με την ποικιλόμορφη κουλτούρα των διαφόρων λαών που κατοικούν στην περιοχή, έχουν υφάνει μέσα στην πορεία του χρόνου έναν ιδιότυπο γοητευτικό ιστό. Πέρα από τις Συμπληγάδες ανοίγεται μια θάλασσα έκτασης 436.397 τετραγωνικών χιλιόμετρων με τεράστια βάθη (2.200 μέτρα), χωρίς νησιά και μια ακτή μήκους 1400 χιλιόμετρων άγρια και αφιλόξενη, με ψηλά βουνά, απρόσιτες κοιλάδες και δάση, που συνθέτουν ένα μαγευτικό σκηνικό. Ένα ταξίδι-περιήγηση στην γεμάτη μυστήριο και γοητεία γη του Πόντου, πέρα από τις συναισθηματικές διαστάσεις ενός προσκυνήματος στη γη των πατέρων, μας φέρνει σε επαφή με έναν καινούριο κόσμο. Εδώ δεν είναι μόνο τα μνημεία και οι ιστορικές αναφορές, αλλά και η ανθρώπινη παρουσία πλαισιωμένη από ένα πλήθος αξέχαστων εμπειριών...